A visit to Elkana Childcare in Malmesbury, our seventh project

English text, see below.

Dinsdag 14 februari, Valentijnsdag, was de dag dat wij wederom een project zouden bezoeken, ditmaal in Malmesbury, een stad 60km ten noorden van Capetown. De afgelopen twee dagen hadden we ontspannen en zodoende reden wij nu uitgerust richting Malmesbury. Hier zouden we ons alweer zevende project gaan bezoeken: Elkana Childcare. In samenwerking met stichting MAMAS hadden wij, met jullie steun, hiervoor geld ingezameld en we waren erg benieuwd wat er met dit geld allemaal gerealiseerd was. Allereerst kort wat informatie over zowel stichting MAMAS en Elkana Childcare, zodat jullie een idee hebben hoe zij werken.

Stichting MAMAS is een Nederlandse stichting die de MAMAS ondersteunt in Zuid Afrika. Dit zijn sterke, indrukwekkende vrouwen die opstaan voor kinderen in ernstige armoede. Deze vrouwen organiseren zelf de dagelijkse zorg, bescherming, eten, warmte en liefde voor deze kinderen. In de loop der jaren is het aantal projecten gegroeid naar ruim 33, waarmee in totaal 35.000 kinderen geholpen mee worden. Het unieke aan deze projecten is dat de projecten van de MAMAS zijn. Zij weten immers waar de vraag en nood naar is en kunnen hierop inspelen en anticiperen. Doordat de gemeenschap zelf het initiatief neemt, kan er immers een verandering in gang gezet worden die voor de volgende generatie weer van nut kan zijn. Een ander belangrijk aspect van de projecten is dat deze zich richten op de lange termijn. De MAMAS vinden het belangrijk voor deze kinderen te zorgen totdat zij in de gelegenheid zijn om voor zichzelf te kunnen zorgen. Soms kan dit wel ruim 15 – 20 jaar duren. Stichting MAMAS bezoekt deze projecten minimaal twee keer per jaar en hun organisatie is dermate ingericht dat elke geldstroom te volgen is tot het daadwerkelijk op de goede plaats terecht komt, bijvoorbeeld in de vorm van een bordje pap of een verstrekt medicijn. Eén van deze MAMAS waar zij mee samenwerken is Elkana Childcare in Malmesbury. Elkana Childcare heeft twee pijlers waar zij zich op richten: tijdelijke opvang voor kinderen(soort acute opvang) en naschoolse opvang. Malmesbury is een plaats waar vele honderden straat- en zwerfkinderen leven die niet de liefde en zorg van hun ouders kunnen krijgen. Voor hen is Elkana Childcare er, in de vorm van tijdelijk opvangtehuis of naschoolse opvang voor de basisschool kinderen.

Met deze informatie in ons achterhoofd hadden wij een afspraak met MAMA Ronni, de directeur van Elkana Childcare. We hadden langs de weg afgesproken en het viel ons meteen op dat het een vriendelijke, energieke vrouw was die zich met veel liefde inzette voor de kinderen in het centrum. Na een korte rit kwamen wij aan bij Elkana Childcare, gelegen in een buitenwijk van Malmesbury. Veelal bestaan de Zuid Afrikaanse steden uit een stadskern met daaromheen ‘townships’. In deze townships leven vooral de kleurlingen en zwarte bevolking. De leefomstandigheden zijn hier ook een stuk zwaarder dan in de stedelijke stadskern, waar veelal de blanke bevolking woont. Toen wij het terrein opreden, werden we meteen verwelkomd door enkele kinderen die een prachtig spandoek hadden gemaakt voor ons, waarop zij ons van harte welkom heetten. Een warmer welkom hadden we ons niet kunnen wensen. Ronni had ook geregeld dat de lokale pers aanwezig was, zodat wij in het kort wat over onze reis, de filosofie van de stichting en natuurlijk de reden van ons bezoek spraken. Tevens waren Tania Botha, lid van de gemeenteraad van Swartland en Maude Goliath, voormalig vice-burgemeester van Malmesbury hier aanwezig. Het was een gezellig en informatief gesprek waar we in het kort spraken over onze eigen stichting en over Elkana Childcare. Tijdens dit gesprek kregen we van Maude een compliment die ons allen nog lang zal bijblijven. Zij vergeleek ons met MAD people. Not only because we were MAD that we did this trip, but also because we Make A Difference. Prachtige woorden, waar wij ons absoluut in konden vinden.

Na het gesprek was het tijd dat Ronni ons een korte rondleiding gaf door het opvangcentrum zelf. Het begon allereerst met haar eigen kantoor, wat ondertussen veranderd was in een magazijn. Zij had namelijk alle gekochte schoolattributen, zoals pennen, boeken, gum, stift, rugtasjes en nog veel meer, netjes opgesteld om te laten zien wat er met het gedoneerde geld gekocht was. Hierbij overhandigde zij ons ook nog de mail met de aantallen aangeschafte producten en de bonnetjes van de tot nog toe gemaakte onkosten. Op een dergelijke manier alles inzichtelijk maken maakt het natuurlijk volledig transparant, waar wij als stichting ook voor staan. Ronni was nog niet in de mogelijkheid geweest om meteen alle attributen te kunnen aanschaffen, omdat de lokale winkeliers niet op een dergelijke grote bestelling berekend waren. Dit laat alleen maar zien hoeveel kinderen hiermee geholpen mee kunnen worden, wat ten goede komt voor de toekomst van het kind. Het idee dat straks hier meer dan 100 kinderen geholpen mee kunnen worden, zorgde voor een glimlach op ons gezicht. Hierna was het tijd voor een rondleiding door de tijdelijke opvang voor kinderen. In totaal 24 kinderen in de leeftijd vanaf 6-18 jaar worden hier opgevangen. De reden dat zij hier opgevangen worden kan zeer uiteenlopend zijn, bijvoorbeeld doordat ze wees zijn, hun ouders drugsverslaafd zijn en niet meer voor hen kunnen zorgen of door misbruik van de ouders zelf. De kamers waren onderverdeeld in een kamer voor de wat kleinere kinderen en grotere kinderen; meisjes en jongens apart. De kamers zagen er verzorgd uit, met duidelijke kenmerken voor een meisjes- of jongenskamer. Ronni vertelde hierbij ook wat over de achtergrond van sommige kinderen, zonder een kind hier bij naam te noemen. Zo zaten er bijvoorbeeld kinderen waarbij de vader in de gevangenis zat en de moeder niet voor haar kind kon zorgen, vanwege geldgebrek. Datgene wat ons het meest raakte, waren de verhalen over (seksueel) misbruik door hun eigen ouders. Het meest schrijnende verhaal was nog wel een meisje van 10 jaar wat enkele jaren geleden hier terecht kwam en waar bijna geen contact mee te krijgen was. Na veel zorg, toewijding en liefde van het aanwezig personeel kwamen ze er na lange tijd achter dat het meisje van haar vierde tot 10^e seksueel misbruikt was door haar eigen ouders! Zo onwerkelijk en niet te begrijpen, maar het is helaas iets wat vaker voorkomt in de Afrikaanse gemeenschap. Ronni gaf aan dat sommige ouders aangeven dat het HUN kind is en dat zij er dus mee mogen doen wat zij willen…… Dit zijn woorden die gewoonweg niet te begrijpen waren voor ons. Op zo’n moment realiseer je je des te meer dat elk kind wat hier opgevangen wordt, al een hele geschiedenis heeft met allerlei ellende, of dat nu misbruik is of het feit dat zij op straat leven. De kinderen verblijven hier tijdelijk, totdat zij opgenomen worden in een soort pleegoudergezin of terug gaan naar hun eigen ouders. Hier voorafgaand vinden uiteraard uitgebreide gesprekken plaats met de (pleeg)ouders en maatschappelijke instanties. Elkana beschikt zelf ook over een fulltime maatschappelijk werkster, die de kinderen begeleidt en toeziet op hun gevoelens en emoties. Elk kind volgt een speciaal, Circle of Courage, programma waarin onder andere groepstherapie, speeltherapie, levensvaardigheden, medische zorg en onderwijs aan bod komt. Terwijl we hier uitleg over kregen, kwamen er net op dat moment enkele kinderen binnenlopen die voor ons speciaal een Valentijnskaart hadden gemaakt. Het was voor ons zonder twijfel één van de mooiste Valentijnskaarten die we ooit hebben gekregen.

Na onze Valentijnskaart veilig in de auto neergelegd te hebben, was het tijd om naar buiten te gaan en te kijken bij de groentetuin, waar de kinderen hun eigen groente proberen te verbouwen. Helaas gaat dit niet zonder slag of stoot, omdat de grond niet rijk aan voedingsstoffen is en het gebrek aan water ook zorgt dat niet elke groente hier kan groeien. Maar al doende leert men en ondertussen stonden er enkele gewassen te groeien. We hadden geluk, want de kinderen kwamen net terug van hun wekelijkse sportuurtje. Elkana heeft nog een sportveld, waar we eenmaal in de week van een gymleraar, kosteloos uiteraard, les krijgen in verschillende sporten en net zo belangrijk: sociale omgang met elkaar in teamverband. Na wat handjes geschud te hebben bij de kinderen, liepen we door naar de naschoolse opvang. Hier aangekomen werden we verwelkomd door ruim 100 kinderen die een verrassing voor ons in petto hadden. We werden naar voren geroepen, terwijl alle kinderen netjes in rijen opgesteld stonden. Na een korte uitleg door ons over onze reis en stichting was het tijd voor de kinderen en hun verrassing en het was een verrassing die ons allemaal kippenvel bezorgden. Door ruim 100 kinderen werd luidkeels een nummer ingezet, waarbij ze ons in het Zuid Afrikaans bedankten voor het project wat wij voor hen gerealiseerd hadden. Met een spreekwoordelijke mond vol tanden en een brok in de keel hoorden wij dit met een glimlach aan, terwijl de kinderen enthousiast nog een ander nummer begonnen te zingen. Van jong tot oud, iedereen zong luidkeels mee en bezorgde ons een prachtige middag. Na deze verrassing was het tijd om de achtergrond van de naschoolse opvang te horen. Ruim 100 kinderen kunnen hier na hun school in een veilige en rustige omgeving aan hun huiswerk, levens- en sportvaardigheden werken, omdat in hun thuissituatie hier simpelweg de mogelijkheid niet voor is. Naast de opvang voor huiswerk, doet Elkana nog meer. Zij zorgen namelijk voor kleren en schoenen, omdat veel kinderen deze niet hebben. Simpelweg, omdat de ouders hier geen geld voor hebben. Met jullie geld hebben we zodoende ook voor ruim 100 kinderen kledingspullen, zoals regenjassen, schoenen en overhemden kunnen kopen, die ook hier keurig lagen tentoongesteld op de tafels langs de zijkant en waarvan de bonnetjes keurig bij de administratie lagen. Maar ook hier was, zoals eerder bij de schoolattributen, onvoldoende voorraad bij de lokale winkeliers, zodat er nog een bestelling onderweg was. Het was ondertussen bijna vijf uur geworden en de naschoolse opvang druppelde langzaam leeg, terwijl alle kinderen nog een Valentijnsdag cakeje van de medewerkers kregen. Ons was ondertussen wel duidelijk geworden dat Valentijnsdag hier echt leeft in Zuid Afrika en dat is mooi om te zien.

Terwijl we met Ronni terugliepen naar de opvang, liet zij ons nog de jongensverblijven zien. Deze kamers waren in mindere conditie dan de meisjeskamers. Dit komt omdat, toen Elkana Childcare in 2000 begon, de eerste gebouwen oude zeecontainers waren en werden omgebouwd tot kamer of kantoor. In de loop der jaren zijn de meeste containers vervangen voor gebouwen, maar onder andere de jongenskamer is nog een oude container. Wanneer er voldoende geld hiervoor ingezameld is, worden ook deze kamers gerenoveerd en opgeknapt. Tot die tijd moeten de jongens opletten niet uit te glijden in de badkamer in verband met lekkage. Na deze rondleiding was het tijd geworden om afscheid te nemen van elkaar en Ronni hartelijk bedanken voor het prachtige en goede werk wat zij hier allemaal verzet met haar medewerkers. Door wederom met eigen ogen te kunnen zien wat voor werk zij allemaal verzetten, geeft ons een goed gevoel en de bevestiging dat het gedoneerde geld rechtstreeks bij degene terecht komt die het het hardst nodig heeft: het kind zelf. In de tussentijd hadden we aan Jason, een jongetje wat in de opvang woonde, beloofd dat hij tijdelijk als navigator mocht werken in de auto en het bezorgde hem een glimlach van oor tot oor die er niet meer afging. Het duurde ook niet lang voordat de rest van de kinderen verspreid in de auto zat en de grootste lol had. Die glimlach op het gezicht van een kind is uiteindelijk onbetaalbaar! Als laatste wees Ronni ons nog een meisje aan wat op de schommel zat met een ander kindje. Dit was zes maanden geleden wel anders, toen zij zich continue afzonderde en nooit wat zei. Maar door alle liefde en therapie die zij afgelopen maanden heeft gekregen, praat ze nu weer en doet ze ook weer mee aan sociale activiteiten. Wat ons betreft een prachtige afsluiter van deze middag, voordat wij Ronni voor de laatste keer de hand schudden en weer wegreden richting Capetown.

Wist je datjes:

Elkana Childcare bestaat sinds 2000
Het biedt plaats voor 24 kinderen in de tijdelijke opvang
En voor 100 kinderen in de naschoolse opvang
Er nog veel meer kinderen in aanmerking komen voor de naschoolse opvang
Er echter nog onvoldoende ruimte en middelen beschikbaar zijn momenteel

Tuesday the 14th of February, Valentine’s day and also a day for another project visit. This time we would visit a project of Elkana Childcare in Malmesbury, a city 60 KM north of Cape Town. We spent the last two days in Cape Town so we were quite relaxed that day. In Cooperation with Stichting MAMAS we support the Elkana Childcare project. First some information about the organisations of Stichting MAMAS and Elkana Childcare.

Stichting MAMAS is a Dutch foundation that support ‘MAMAS’ in South Africa. These MAMAS are strong and independent women that support and help children in poverty. These women organise the daily care, protection, food and love for the children in need. The last years the number of project has increased to 33 and they support a total of 35.000 children. The MAMAS run the project and they know where the help is really needed and they focus on the long run. One of the important steps is that children are able to take care of themselves, sometimes these processes take 15 to 20 years. One of the MAMAS projects is the Elkana Childcare project in Malmesbury. Elkana Childcare gives temporary shelter for children and after school children can play and do homework at Elkana. Malmesbury is a place where hundreds of street children and homeless children live who doesn’t get the love and care of their parents. Elkana tries to be a safe place for the children.

With this information in mind, we had an appointment with MAMA Ronni, director of Elkana Childcare. We immediately noticed that it was a friendly, energetic woman who dedicated herself with great love for the children in the centre. After a short drive we arrived at Elkana Childcare, located in a suburb of Malmesbury. The living conditions here are also a lot heavier than in the urban city centre. At the location of Elkana, we were immediately welcomed by some children who had made a beautiful banner for us. A warmer welcome we could not have wished for. Ronni had also arranged that the local press was present, so we talked briefly about what our trip, the foundation’s philosophy and of course the reason for our visit. Also present was Tania Botha, member of the municipal council of Swartland and Maude Goliath, former vice mayor of Malmesbury. It was a pleasant and informative conversation where we talked briefly about our own foundation and Elkana Childcare. During our conversation, Tania made a beautiful compliment that we will never forget. They compared us with MAD people: Make A Difference. Wonderful words…..

After the conversation Ronni gave us a short tour on the location. First her own office, which was changed in a warehouse. They had purchased school attributes, such as pens, books, eraser, pencil, bags and more, neatly arranged to show what was purchased with the donated money. She also handed us the mail with the number of purchased products and the receipts of the expenses incurred so far. 100 children will be helped with the products that had been purchased. Next stop the shelter for the children. A total of 24 children aged from 6-18 years are staying here. The reason they are staying here can be very different, for example because they are orphans, their parents are drug addicted and can no longer take care for them or by abuse of the parents themselves. The rooms were divided into a room for smaller children and older children; girls and boys separately. The rooms looked neat, with distinct characteristics for a girls ‘or boys’ room. Ronni also mentioned something about the background of some of the children. For example, there were children in which the father was in prison and the mother could not take care for of the child because of the lack of money. What got us the most, the stories were about (sexual) abuse by their own parents. The most poignant story was still a girl of 10 years that came a few years ago and still had a lot of problems in communicating. After long periods of treatment, dedication and love of the present staff and doctors she finally is able to communicate but she will most probably keep a trauma for the rest of her life. Ronni indicated that some parents reported that children are abused because parents think that do can do whatever they want because it is their child …….. Elkana also have their own full-time social worker who accompanies the children and monitor their feelings and emotions. Each child follows a special Circle of Courage, programs which include group therapy, play therapy, life skills, health and education will be discussed. While we were talking about this, a few children walked in and gave us a Valentine’s card. For us it was without doubt one of the nicer Valentine’s cards ever received.

After our Valentine cards safely stored in the car, it was time to go outside and look at the garden, where the children are trying to grow their own vegetables. Unfortunately, this is not without a struggle, because the soil is not rich in nutrients and lack of water also does not makes any vegetable can grow here. But practice makes perfect and in the meantime there were growing a few crops. We were lucky, because the kids just came back from their weekly sport hour. Elkana has a sports field, where once a week there is a gym teacher, free of charge, of course, giving practice in different sports and just as important: social interaction with each other as a team. After some hands have been shaken, we walked through to the after-school care. When we arrived we were welcomed by more than 100 children who had a surprise in store for us. We were called forward, while all children in neat rows were lined up. After a brief explanation by us about our trip and foundation it was time for the children for their surprise and it was a surprise that gave us all goose bumps. By more than 100 children a loud song was performed, in which she thanked us in the African language for the project and what we have achieved for them. Wow this was just beautiful….. From young to old, everyone sang along loudly and gave us a wonderful afternoon. After this surprise it was the time to hear the background of the after-school care. More than 100 children come to work here after school in a safe and quiet environment to do their homework, because at their homes there is simply no possibility for this.

As we walked back with Ronni to the shelter, she let us see the boys stay. These rooms were in lesser condition than the girls’ rooms. This is because, when Elkana Childcare began in 2000, the first buildings were old shipping containers and were converted into bedroom or office space. Over the years, most containers have been replaced for buildings, but among other things, the boy’s room is still an old container. When there is enough money this will also be renovated. After the tour it was now time to say goodbye and we thanked Ronni for the beautiful and good work they all doing here. In the meantime we had promised to Jason, a boy that lived in the shelter, that he would temporarily be our navigator in the car and that gave him a smile from ear to ear. It did not take long before at least 8 children were squished themselves in the car to ride over the parking place. For us a wonderful ending of this afternoon.

Did you know:

Elkana Childcare was founded in 2000
It has room for 24 children in temporary shelters
And for 100 children in the after school care
However, there still is not enough space to give shelter to the children in need….