A visit to the Africa Mercy, the ship of our next two projects

English text, see below.

Dinsdag 24 januari, de dag dat ons bezoek aan Mercy Ships gepland stond. Dit was ook de reden dat we de afgelopen dagen in Cotonou waren gebleven. Wij hebben, in samenwerking met Mercy Ships, twee projecten gerealiseerd. Dit zijn 15 hazenlip operaties en 5 klompvoet operaties. Van tevoren hadden we al contact met elkaar gehad en zodoende was er een mooi dagprogramma voor ons opgesteld waar we een inkijk mochten hebben op de Africa Mercy. De Africa Mercy is het schip wat omgebouwd is tot een ziekenhuis. In dit ziekenhuis vinden allerlei operaties plaats, allen gefinancierd door giften en donaties. Hieronder vallen dus de operaties welke Care4More gefinancierd heeft, met uw hulp. Het is misschien handig even een korte omschrijving van Mercy Ships te geven, zodat u allen een goed beeld krijgt. Het is een internationale organisatie die elk jaar in een verschillend West-Afrikaans land is. In dit land vinden vervolgens een heel jaar lang allerlei operaties plaats voor de lokale bevolking, van jong tot oud zijn. Er werken allemaal vrijwilligers die het mogelijk maken dat de operaties en het gehele revalidatieproces kunnen plaatsvinden. Van chirurg tot verpleegkundige en van kok tot machinist. Voordat de operaties uitgevoerd kunnen worden vindt er eerst een enorm organisatorisch proces plaats. Ten eerste wordt er gekeken in welk land Mercy Ships het volgende jaar zijn werkzaamheden wil, maar vooral ook kan verrichten, maar in praktijk gebeurt dit al langer van tevoren. Er moet namelijk ook overeenstemming bereikt zien te worden met de regering en lokale autoriteiten en tevens moet er gekeken worden waar het schip in de haven kan liggen. Vervolgens gaat er een heel team naar het land toe om te kijken waar de gezondheidszorg het meest tekort schiet en kan men een inschatting maken van welke operaties wat meer zullen plaatsvinden en welke weer wat minder. Als dit alles in kaart is gebracht, vindt er alvast een soort pré-screening plaats, waarbij alle mensen die een operatie nodig hebben, langs komen. Dit is emotioneel heftig, voor zowel de diegene die de patiënt screent, als de patiënt zelf. Soms heeft de patiënt meerdere diagnosen, mogelijk kwaadaardige tumoren, afwijkende bloedwaardes of is de operatie te complex. Vaak kan een operatie ook niet uitgevoerd worden, omdat de lokale gezondheidszorg geen voorzieningen heeft voor complexe operaties, in het geval van een complicatie. Helaas komen hierdoor lang niet alle patiënten in aanmerking voor een operatie. De wachtrijen voor deze screenings zijn enorm lang, soms wel tot een kilometer. Als de Africa Mercy eenmaal in het land is, worden de operaties uitgevoerd waarbij de meest complexe operaties het eerste plaatsvinden, vanwege de langdurige revalidatie. Betreft de revalidatie: dit wordt ook gefaciliteerd door de medewerkers van Mercy Ships. Samen met lokale (para)medici begeleidden zij de patiënt in het revalidatieproces, zodat er tegelijkertijd scholing kan plaatsvinden. Dit in het kort een beetje de achtergrond van Mercy Ships. Uiteraard is dit maar een hele beknopte beschrijving, maar voor meer informatie kunt u op hun website kijken.

Wij werden einde van de ochtend opgepikt door Renée, die ons de gehele dag rond zou leiden. We reden eerst naar de haven van Cotonou, waar de Africa Mercy ligt. Bij aankomst zagen we met eigen ogen hoe groot het schip eigenlijk wel niet is. Van oorsprong was het een ferryschip die over de wateren voer in Denemarken, wat nu geheel omgebouwd is. Het schip wordt bewaakt door Nepalese beveiligingsmensen, die ons welkom heetten. We kregen een uitgebreide rondleiding op het schip, waarbij we onze ogen uitkeken. Het gevoel dat we allemaal kregen, was alsof je in één grote familie was beland waar iedereen elkaar begroette. Na de rondleiding was het tijd voor de lunch, overigens uitstekend verzorgd, waar we met enkele Nederlanders de lunch nuttigden. Mooi was om van iedereen te horen wat hun eigen beweegreden was om hier als vrijwilliger te komen werken. Maar allen hebben ze dezelfde drijfveer en passie, om er namelijk voor de patiënt te zijn. We kregen tegelijkertijd te horen hoe je nu vrijwilliger wordt. Allereerst kunnen mensen zich aanmelden, waarna ze enkele cursussen volgen. Mochten mensen langer dan tien maanden als vrijwilliger werken, volgen ze ook nog een cursus van zes weken in Texas (Amerika) en volgt er een stage van twee weken in Afrika. Alle kosten die gemaakt worden, wordt door de vrijwilliger betaald. Gedurende de tijd dat zij op als vrijwilliger werkzaam zijn, moeten ze per maand een bedrag betalen. Hiermee weet je meteen dat donaties voor de patiënt niet opgaan aan kosten voor personeel, wat natuurlijk prachtig is.

Na de lunch gingen wij naar het HOPE Center. Het HOPE Center is een plaats waar patiënten, soms met moeder en kleinere broertjes of zusjes, verblijven tijdens hun revalidatieproces of juist in de pré operatieve fase. Het mooie van dit HOPE Center is dat het een lokaal gezondheidscentrum is, wat in gereedheid wordt gebracht voor de patiënten. Alles wordt van tevoren opgeknapt, eventuele attributen worden aangeschaft en ten tijde dat Mercy Ships weggaat, is het lokale gezondheidscentrum voorzien van nieuwe apparatuur, spullen en kennis. We werden hier welkom geheten door tientallen enthousiaste kinderen, die graag op de foto wilden en continue met ons meeliepen. We kregen tegelijkertijd uitleg over de werkwijze van het HOPE Center, zoals hierboven beschreven. We zagen voornamelijk jonge patiëntjes, waar de moeder dan tevens in het centrum verblijft en voor hun kind zorgen. Soms is er nog een kleiner broertje of zusje, wat dan tevens hier verblijft. De meeste patiënten zaten hierbij in hun revalidatieproces. Ze krijgen meerdere keren per week revalidatie en worden dan gebracht en opgehaald van de Africa Mercy. We hadden hier ook interviews met twee patiënten, namelijk Blandine en Yasmine. Blandine is een jonge vrouw van 22 jaar uit Aya, waarbij beide handen verbrand waren en zij weinig functionaliteit meer over had. Ongeveer eind november heeft zij verschillende plastische operaties gehad aan beide handen en nu volgt zij al lange tijd revalidatie. Tijdens het gesprek merkte wij hoe dankbaar en gelukkig zij was met de operatie, de functionaliteit in haar handen en vooral ook alle medewerkers van Mercy Ships. Zij werkte in het verleden als kleermaakster, wat ze niet meer uit kan oefenen. Nu heeft zij andere toekomstplannen en wil zij in een klein supermarktje gaan werken van haar familie. Na dit gesprek was het tijd voor onze kleine Yasmine, vier jaar oud en uit de omgeving van Cotonou. Zij was net wakker en verbleef hier samen met haar moeder in het HOPE Center. Zij had O-benen, waarvoor zij een operatie had gehad en nu aan het revalideren was. Zowel zij als haar moeder waren heel blij dat zij geopereerd kon worden en zij weer normaal kan mobiliseren. Omdat zij nog maar net wakker was, wilden we haar niet teveel belasten en bedankten we haar. U moet zich realiseren dat voor vele operaties de beschikbare medische apparatuur niet beschikbaar is en veel mensen daarom geen goede gezondheidszorg kennen, zoals wij deze in Nederland hebben. Dit kan dus als gevolg hebben dat zij hun leven lang lichamelijke beperkingen hebben, terwijl dit eigenlijk te verhelpen is. Ook betekend het doordat er zo’n tekort is aan kennis en specialisme dat de vormen van tumoren veel extremer zijn dan zoals wij die kennen. Wij vonden het dan ook mooi om te zien hoe dankbaar de mensen hier zijn dat ze voor een operatie in aanmerking zijn gekomen en zodoende een kans hebben op een betere toekomst.

Het was voor ons niet mogelijk om patiënten te kunnen interviewen die een hazenlip operatie en/of klompvoet operatie hadden ondergaan. Dit is mede vanwege privacy redenen niet altijd mogelijk, maar ook omdat de hazenlip patiëntjes vaak met ongeveer drie dagen alweer thuis zijn. De klompvoet patiënten verbleven in een ander centrum in de buurt, wat niet paste in ons drukke dagschema. Wel hebben wij voor u enkele foto’s om u te kunnen laten zien wat er met het gedoneerde geld is gebeurd.

Na iedereen in het HOPE Center bedankt te hebben, stapten we weer in de auto bij Renée en reden we terug naar de Africa Mercy. Als laatste zouden wij hier een bezoek brengen aan de ziekenhuisdirecteur, Corné Blom. Zoals de naam u al doet vermoeden, is hij een Nederlander. We werden hartelijk welkom geheten en al snel schakelde wij over naar het Nederlands. Dit praat vaak net iets makkelijker dan Engels. Corné vertelde dat hij al ruim 3,5 jaar op de Africa Mercy woont met zijn vrouw en drie kinderen. Er wonen hier ook families op de boot, waar de kinderen tegelijkertijd les krijgen. Hij vertelde dat hij met Mercy Ships in aanraking was gekomen, via een collega en hoe dat zijn leven heeft veranderd. Corné is een inspirerende man, die heel gedreven over zijn werk en passie kan vertellen. Hij heeft drieënhalf jaar terug besloten om samen met vrouw en kinderen hun baan op te zeggen, hun huis te verkopen en het avontuur aan te gaan. Dit avontuur werd gedreven door de passie om mensen te kunnen helpen. Zodoende zag hij ook enkele raakvlakken met ons als stichting en vond het ook mooi te horen dat wij deze reis ondernamen. Doordat we een zo inspirerend gesprek hadden met elkaar liep het gesprek wat uit. Het mooie was echter dat Corné zich hier niet om druk maakte en gewoon de tijd nam. Na het gesprek kregen we ook nog een rondleiding door het ziekenhuis zelf. Het ziekenhuis telt 5 operatiekamers, welke allen in gebruik zijn. Daarnaast heeft het enkele tientallen bedden waar de patiënten, met familie, verblijven. Het was mooi om dit met eigen ogen te aanschouwen, in plaats van alleen de verhalen. We kunnen u zeggen dat het in het echt nog meer indruk maakt dan de verhalen. Leuk was ook te horen dat een Nederlandse chirurg, Tjeerd de Jong, van ons gehoord had en graag ons nog wilde zien. Zelf was hij voor twee weken als vrijwilliger ingevlogen om enkele plastische ingrepen te doen. Zodra hij klaar was met zijn operatieprogramma, kwam hij meteen naar ons toe en hadden we ook nog met hem een leuk gesprek. Helaas was het hierna tijd voor ons te gaan en bedankten we Corné nogmaals voor zijn uitgebreide tijd. Eenmaal buiten was er nog een patiëntje, Devine, die zo vrolijk was, dat we nog even met haar op de foto gingen. Ze had van iemand een ballon gekregen, maar die wilde ze per sé aan Jos geven, zodat we met een ballon naar ons hotel gebracht werden en een laatste “dank je wel” tegen Renée zeiden en van elkaar afscheid namen.

Terug op de hotelkamer waren we het er allen over eens dat we het allemaal een bijzonder, inspirerende maar ook ingrijpende dag vonden. Het is voor ons, als ‘westerlingen’, soms niet voor te stellen dat aan de, in onze ogen, meest basale zorg al een tekort is. Om te zien wat voor prachtig werk Mercy Ships dan doet, is alleen maar een bevestiging voor ons dat het gedoneerde geld ten goede komt van de patiënt, het kind. En daar doen we het allemaal voor.

Wist je datjes:

Mercy Ships een van oorsprong Amerikaanse organisatie is
Het Nederlandse kantoor één van de grootste Europese vestigingen heeft
Nederland, na twee andere landen, het grootste aantal vrijwilligers heeft
Mercy Ships momenteel bezig is om een tweede schip tot ziekenhuis om te bouwen
Voor volgend jaar Kameroen de bestemming is van Mercy Ships

Israel and his mom wait on the dock during MaxFax screening.

Israel on the dock, waiting for his Outpatients appointment.

Israel’s sister plays with him at home, after surgery to repair his cleft lip.

Yasmine stands on the dock waiting for an appointment before surgery.

Yasmine getting used to walking again on “new” legs.

Yasmine shows her style both in the rehab tent and on the dock

Tuesday the 24th of January was the day we would visit Mercy Ships. This was also the reason we spent so many days in Cotonou. In cooperation with Mercy ships we realized two projects. 15 cleft lip surgeries and 5 club foot surgeries, all for children. We have had some contact with Mercy Ships in last weeks and they were able to set up a nice schedule for the visit on the Africa Mercy. The Africa Mercy is a ship that has been rebuilt to a hospital ship. They perform all kinds of different operations on this ship. Mercy Ship is an international organisation that’s giving its medical knowledge and medical care to African countries. Each year they visit a country where they perform surgeries for the people of that country and the countries around. The people who are helped are the people who cannot afford the care. Because of the volunteers (from doctors to technical personnel) and donations these surgeries are possible. Before the surgeries can be started there have been an enormous process of organizing upfront. Which country is chosen, what and how much medical care do they need, how is the political environment and is it safe? There are deals to be made with governments and with the harbours. This is a process of one to two years. Before the ship arrives, there already have been a pre-screening for people who they can help and who not. This screening is very important to be as efficient as possible but this is also an emotional task. To say no to people who know this is there last change is tuff. The waiting lines are very long, sometimes over one kilometre. When the Africa Mercy arrives the operations which are very complex are the ones which take place first, because of the longer rehabilitation process. The rehabilitation is also supported by Mercy Ships in combination with local medical personnel.

So by the end of the morning we were picked up by Renée, who would guide us for the day. First stop was the harbour of Cotonou. Here we saw the beautiful ship, the Africa Mercy. Now we could see how big the ship actually was. The ship was back in the days a ferry ship in Denmark. On board we first had an extensive tour around the ship. The feeling we instantly had was that the people on board were one big family and everybody was very open and kind to each other. After the tour it was time for a lunch on the ship and Renée arranged that some of the Dutch crew members would join us for the lunch. We were getting an inside view on the mentality and the motivation of the crew members. To become a member of Mercy Ships there are some courses you have to take and if you stay longer than 10 months you have to follow a six weeks course in Texas, followed by a two weeks internship in Africa. All costs will be for the volunteers and they have to pay it themselves. Also to work as a volunteer at Mercy Ships everybody have to pay the same amount to work for this organisation. The donations for the surgery will not be spend on salary etc.

After the lunch we were on our way for the HOPE Centre. The HOPE Centre is the place where people stay for their rehabilitation. The nice thing about the HOPE Centre is that it is a local medical centre that receives some new equipment and partially rebuilt. By the time Mercy Ships leaves the country again, this medical centre can take the benefits for the future. At the time we arrived at the HOPE Centre we were welcomed by fifteen enthusiastic children who walked with us while we had the tour through the HOPE Centre, given by Martha. Most of the patients were young children. When the children stay at the HOPE Centre it is also possible for their mothers to stay in the Hope Centre. The patients were getting multiples times a week rehabilitation and they will be picked up from the Hope Centre and would be brought to the Africa Mercy. At the Hope Centre we had two interviews with two patients, Blandine and Yasmine. Blandine was a young woman of 22 years old from Aya. Both of her hands were burnt and partially her face as well. She have had some plastic surgery in November of last year and now follows a rehabilitation process. She told us how happy she was to have had the surgery and that she could use here hands again. She has worked as a tailor and hopes that she could work in the supermarket of her family in the future. After that we had an interview with Yasmine, four years old and see lives nearby Cotonou (2 hours away). She was just awake and she is recovering from a O-leg correction. Both her and her mother were very grateful for the help she received. We have some pictures available of the children which have been helped with your donations.

You have to realize that medical equipment which is for us fully available in Europe is not accessible for the people in Benin. This in combination with the lack of financial capacity leads to the situation that people have to deal with their complexes for whole their lives. We were happy to see how happy and grateful the people were and that they had a chance of a better future.

After we said goodbye to the staff of the HOPE Centre, we were on our way again with Renée to the Africa Mercy. We would have an appointment with Corné Blom, the hospital director. And yes, Corné is from the Netherlands. Corné have been working at the Africa Mercy for 3.5 years now and lives on board with his wife and three children. On board of the ship there are more families living and the children also gets education on board. He told us of how he came in contact with Mercy Ships and how it did change his life. Corné is an inspiring person and he tells about Mercy Ships with a lot of passion. 3.5 years ago he quit his job at a hospital in The Netherlands and he was ready for the new adventure which has brought him and his family already so much. Here we found some similarities with our trip and we shared out experiences so far. Because we had so much to tell each other the meeting took longer than planned, but it was nice to see that Corné didn’t mind the change in his schedule and he gave us a lot of attention. After this meeting Corné gave us a tour through the hospital. The hospital has five surgery rooms and rooms with beds for the patients. It was nice to see it with our own eyes and we were very impressed by the stories and information given by Corné. We also met a Dutch plasic surgeon, Tjeerd de Jong. Who was working on the ship for two weeks as a volunteer. He heard about our visit and really wanted to meet and so did we. We had a nice chat we him. We thanked Corné again for the inspiration and wished him the best. Outside we met a young patient, Devine, a happy child who wanted to give us a balloon. We were dropped at Hotel du Lac by Renée and thanked her for the good program of that day.

In the hotel room we were talking about that day and how inspiring it was. Keep up the good work Mercy Ships you guys make a difference.

Did you know: