Day 6, 7 and 8: Goodbye Europe and hello Africa!

English text: see below

Wederom ging de wekker weer vroeg af deze week, maar het was voor een goed doel. Degene die dus zeggen dat we lekker vakantie aan het vieren zijn, komen dus bedrogen uit. Het is keihard werken voor de drie mannen. Vandaag zou voor ons gevoel  de trip pas echt beginnen, met de tocht richting Afrika. De auto werd daarom volgeladen met onze tassen en veel proviand, waarbij elk hoekje in de auto goed gebruikt werd. Na nog een laatste kus en knuffel aan Miek werd er in de auto gestapt en het gaspedaal door Jos ingetrapt. Komende twee dagen zou voornamelijk bestaan uit kilometers, heel veel kilometers. Gelukkig was Nederland spitsvrij en ook de verwachte ijzel speelde onze Dusterilla geen parten. We hebben ondertussen een mooie routine opgebouwd tijdens het rijden, waarbij ieder twee uur rijdt. Nadat er een switch heeft plaatsgevonden, gaat de rijder achterin zitten en kan daar uitrusten, op de laptop werken en de soigneur spelen. Het is gebleken dat vooral Hugo gebruik maakt van het ‘uitrustmoment’. Hij vouwt zich in allerlei manieren om maar een beetje te kunnen slapen, mogelijk in de hoop zo er wat jonger uit te zien, of misschien zijn het schoonheidsslaapjes. Het ziet er soms zo verontrustend uit dat hij zich in een pré-mortuarium bevindt. De navigator ondertussen zit naast de rijder en houdt de rijder gezelschap. Dat bestaat met enige regelmaat uit het vinden van een geschikte radiozender, helpen met navigeren of werken. Want we willen de lezer thuis ook up to date houden met al onze avonturen. En de foto’s en blogs verschijnen niet zomaar op de website natuurlijk J

Gelukkig was er weinig op de weg, waardoor we zonder problemen arriveerden voor onze laatste presentatie bij C.H. Robinson in Lyon. Ondanks dat het einde middag was, en de vrimibo aanstaande voor velen, werden we met open armen ontvangen en wilde iedereen graag met de auto op de foto. Na nog wat chocolaatjes, koekjes en wijn toegestopt gekregen te hebben, werd de rit verder gezet naar Perpignan, onze slaapplek van de avond. Voor Jos was dit een nieuwe ervaring, want met het IBIS Budget gedachtegoed was hij nog niet bekend en hij maakte zich enigszins zorgen. Gelukkig bleken de zorgen ongegrond en bleek het mee te vallen. Meer belangrijk was dat er zich een bar in het hotel bevond en wij daarom om half 11, na 1300km en 15 uur rijden, onszelf op een heerlijk koud helder biertje trakteerden. En wat smaakte hij lekker mensen!

Zaterdag stond er wederom een monster etappe gepland en zaten we zodoende om half 7 al een typisch Frans ontbijt te nuttigen, met stokbrood, croissants en voor Jos en Hugo nog een kopje koffie. Na een laatste “ooievaar” (lees “Au Revoir”), werden de spullen ingeladen en nam Michael het eerste stuk voor zijn rekening. Binnen een kwartier waren we al in Spanje en was de weg zowat voor onszelf, aangezien er bijna niemand op de weg was. Blijkbaar houden de Spanjaarden ook van uitslapen op hun vrije zaterdag, en we kunnen ze geen ongelijk geven. Tijdens de rustige ochtendrit kwamen wij echter wel tot leven. Niet zozeer omdat we een paar uur wakker waren, maar meer dat het kwik omhoog ging, of juist dat het kwik omhoog ging! Was het bij het wegrijden nog -4°, enkele uren later was het rond de 16°. Misschien kennen jullie die filmpjes wel als koeien na een lange winter op stal voor het eerst de wei weer in mogen, nou zo voelden wij ons deze ochtend! Mocht u het niet weten, klikt u dan even hier. Genoeg reden voor ons om in T-shirt buiten even een potje te gaan voetballen. Want als je zolang in de auto zit is het heerlijk om af en toe even de benen te strekken tijdens een korte pitstop. Al snel bleek ook dat het duidelijk was dat Hugo vroeger keeper was in plaats van veldspeler. Laten we het zo zeggen: het is niet de nieuwe Messi. Het is twee keer balletje hoog houden en vervolgens drie kwartier zoeken. Omdat het rijden vlotjes ging, besloten we een pitstop te maken in Valencia. De omgeving rondom Valencia is sowieso al mooi om te zien, want voor kilometers lang waren er zowel links als rechts enorme plantages met sinaasappelbomen te zien. Dan snap je pas goed waarom het de sinaasappelstad wordt genoemd. Zowel Jos en Hugo hadden deze stad nog nooit gezien, dus was dit meteen een mooie aangelegenheid. En het was een goede keuze voor een pitstop. Het begon al toen we binnen reden en we al snel tot overeenstemming kwamen dat Spaanse vrouwen heel knap zijn. Het is in die zin maar goed dat onze ramen geblindeerd zijn, want anders zagen de vrouwen in kwestie drie gapende koppies naar hun staren. Maar er was meer in de stad en daar waren we op weg naar toe. Valencia is een stad met vele futuristische gebouwen en we wilden deze graag bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan en zo stonden wij met de Duster voor het Palau de les Arts Reina Sofía te pronken voor een korte fotosessie.

Hierna was het tijd voor het laatste deel van de monsteretappe, richting Malaga. Hier zouden we ’s avonds overnachten bij René en Hamiedha, vrienden van Hugo. Rond zevenen waren we in Malaga, waarna we na enkele laatste inkopen, zoals chips, cola en snoep, even tijd hadden om gezellig met elkaar bij te kletsen. Hamiedha had heerlijk Afghaans eten bereid, waarbij iedereen dit zich goed liet smaken. Er bleef dan ook weinig over van dit alles. Helaas ging ditmaal het gezegde “Gezelligheid kent geen tijd” niet op, omdat we voor de volgende ochtend een boot om 08:00u ’s ochtends naar Afrika hadden! Dus werden de broodjes snel gesmeerd voor de dag erna en voorzag Hamiedha ons nog met een tas vol proviand. René en Hamiedha, nogmaals bedankt voor de gezellig avond en slaapplek!

Ja en toen was het ineens zondag 8 januari, de dag waarop de oversteek naar het continent Afrika gepland stond….. spannend! Na een korte nachtrust van vier uurtjes, ging om half 5 de wekker alweer, waarna de kick off ditmaal door Hugo werd gegeven en er richting werd gezet naar Algeciras, de plaats van vertrek van de boot. Hier spotte Jos al meteen de eerste ‘spotter’, een term die we vanaf nu gebruiken bij mensen die vol bewondering naar onze auto kijken en we hierbij de theorie hebben dat ze snel hun mensen inlichten landinwaarts dat we eraan komen. Na een klein half uurtje vertraging werden om half 9 de trossen losgegooid en zwaaiden we nog éénmaal naar het voor ons vertrouwde continent Europa. Tijdens de boottocht werd er door ons allen een kleine powernap gedaan, geen idee hoe dat nu zou komen. Aangekomen bij Tanger Med Port startten wij de auto en reden we van de boot af, richting de douane. Hier moest het een en ander aan formulieren ingevuld worden en ondertussen zaten de mensen alweer bewonderend naar de Dusterilla te kijken. Nadat de achterklep even geopend moest worden voor visuele inspectie kregen we groen licht en waren we ineens in Marokko! Ook voor vandaag zou er weer een lange etappe gepland staan met Agadir als eindpunt. De reden waarom we nu zoveel kilometers maken is  vanwege het feit dat we vertraging verwachten op te lopen in de Westelijke Sahara. Maar tot die tijd kunnen we gebruik maken van de prima Marokkaanse snelwegen dat lekker doorrijdt. En omdat we inmiddels zelf ook tot Daciast zijn omgevormd, deed het ons goed te zien dat er hier zoveel Dacia’s rondrijden, it feels like home. Voor vandaag werd er ook weer gekozen voor een korte pitstop bij een bezienswaardigheid en vandaag was dat de Hassan II Moskee in Casablanca, waar onze huisfotograaf Michael nog nooit geweest was en hij zodoende weer enkele pareltjes van foto’s kon schieten.

Maar heel lang konden we er niet blijven, want de auto hadden we illegaal ergens geparkeerd op een rotonde en de security man stond al heftig te gebaren dat we moesten gaan, dus deden we dat maar. Nu we dit schrijven, leggen we het laatste deel van onze stage af richting Agadir. Hier hopen we vanavond wat achterstallig onderhoud qua social media en website bij te werken. En Jos hoopt nog een plons in het zwembad te nemen, omdat hij per sé een hotel met zwembad wilde. To be continued

Wist je datjes:

• wij nu 8 dagen onderweg zijn
• in die 8 dagen ruim 7000 km hebben afgelegd
• van die 8 dagen er 1 dag niet gereden is en het gemiddelde eigenlijk neerkomt op 1000km per dag
• 10 Europese(Noorwegen, Finland, Zweden, Denemarken, Duitsland, Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk en Spanje) landen hebben doorgekruist en per vandaag het 1e Afrikaanse land: Marokko
• De gemiddelde snelheid 87.5km/u is
• Het aantal verbruikte liters Diesel 658,5liter is
• Uitslapen voor ons tot nog toe maximaal kwart voor 8 was
• Wij een mooie eerste week met heel veel mooie ervaringen hebben gehad
• Hugo van slapen houdt,
• Jos van eten houdt,
• Michael van internet op zijn mobiel houdt (en het nu in Afrika zwaar gaat krijgen)
• Wij uitkijken naar onze tijd in Afrika
• Wij hopen dat jullie ook de komende weken onze avonturen blijven volgen

Again an early morning this week, but hey it is for a good cause. So please do not think this is holiday for us and we still have to work every day. Today the trip would really begin for our feeling, we were leaving The Netherlands and would continue our trip in the southern direction. The car was packed this time with our ‘African gear’. A last goodbye for the girlfriend of Michael and Jos would start this stage with driving. The coming three days we had to make a lot of kilometres. In the car we had a good routine, everybody was taking shifts of two hours, driving, rest and navigating/ support driver. It was already clear that Hugo was the one who is sleeping the most. He can put himself in every position no matter what and sleeps.

Today we had a pitstop at the office of C.H. Robinson in Lyon to give the last presentation in Europe. We arrived there at 16:00 hours and because it was just before the weekend everybody were relaxed and ready to close the week. The ‘Dusterilla’ enjoyed again a lot of attention and photos and we managed to get everyone back inside again for the presentation. After the group photo we finished the day there with some nice chocolates and fresh juices. After that on the road again for the last part of the stage. After 15 hours and in total 1.300 KM we arrived in Perpignan.

Saturday we did have a monster ride again. After a nice breakfast with croissants and coffee we were on our way again and within 15 minutes we were in Spain. I think that the Spanish people love to stay in bed on their weekend days because the roads were totally empty. We slowly came back to live and not only because we were slow starters but also because of the temperature that started to increase. We started with -4 in the morning and a few hours later the temperature was already 16 degrees. In Holland we have a moment at the start of spring where all the cows go outside again for the first time and they get really excited, you can compare this moment with our feeling that day. Just have a look. Finally some good weather and the sun again. We even started to play soccer in our T-shirts at a fuel station. During the afternoon we made a stop in Valencia to watch the beautiful architecture and the women…. We were happy to have blinded windows 😉

We ended the day in Malaga with René and Hamiedha, friends of Hugo. Here we would stay for the night and Hamiedha made a very nice Afghanis dish. We could really need this after the long ride. The hospitality of René and Hamiedha was lovely and they made sure that there were two bags full of food for the coming days for us.

Sunday the 8^th of January. This is the day that we would enter Africa and we were excited about that! Yeahh finally Africa! The alarm clock said hello again at 4:30 and now it was time for Hugo to drive the first part. We went to Algericas for the boat to Tanger Med. After a short delay we were going to Africa. The boat trip was relaxed and took us about 1.5 hours. The customs were most friendly and after several handshakes and technical information about the car we were good to go. Marocco is Dacia country and we see a lot of brothers and sisters of the Dusterilla. The roads were perfect and we were on our way for Cassablanca where we wanted to visit one of the biggest mosques in the world, Hassan II. We were able to take some beautiful shots with the Duster and the Mosque. While writing this last part we are still driving to Agadir were we hope to get a good rest and some splashes in the pool! To be continued.

Did you know:

• We already traveling for eight days now
• In eight days we already drove 7000 KM
• Because we didn’t drove on Thursday, we have an average of 1000 KM per day
• We past 10 European countries (Norway, Finland, Sweden, Denmark, Germany, The Netherlands, Belgium, Luxembourg, France, Spain)
• Average speed so far 87.5km/h
• Average diesel consumption 658,5 liter
• Hugo loves to sleep
• Jos loves to eat
• Michael loves internet